Hürriyet

21 Ağustos 2009 Cuma

KADIN KALDI

Gitti adam , kadın kaldı
Adam giderken kadının yıllarını aldı..

Ben koşuyorum , sen yürüyorsun dedi adam kadına
Kadın bakakaldı

Yüreği dondu, dili tutuldu
Dizlerinin bağları çözüldü bir bir
Ak düştü yüreğine bir gecede
Duvarlar üstüne geldi kadının
Yastığı ıslandı
Yorganında diş, avuçlarında tırnak izleri vardı.
Kadının camdan ruhu darmadağındı

Ben koşuyorum , sen yürüyorsun dedi adam kadına

Bir leş kargası gibi çöktü kadının yüreğine hüzün
Geçen yılları düşündü kadın
Çarptı, topladı, böldü
Elinde kocaman bir boşluk kaldı.
Yürüdü boşluğa doğru kadın
Elbet boşluğun sonu ışık
Elbet boşluğun sonu ses
Elbet boşluğun sonu nefes
Yürüdü boşluğa doğru kadın
Elinde yılların hesabı kara kaplı defter
Dimdik yürüdü boşluğa doğru kadın..
Gözünde son bir damla yaş vardı..

2 yorum:

  1. bu kadın bana başka bir kadının başka bir şiirini hatırlattı :))

    YanıtlaSil
  2. beda@rdem'im : farklı zamanlarda benzer şeyler hissetmişiz sanırım. Okudum az önce senin kadınının kalış ve gidiş hikayesini. Daha can yakıcı, daha yürek burucu..
    Kimdir gerçekten kalan? Giden mi? Gidenin ardından bakan mı?

    YanıtlaSil