Ne zamandır bekliyordum bu günü . Yarıyıl tatili gelsin ve melekler kısa bir süreliğine anneanneye gitsin. Anne baba evde başaşa kalsın, sürekli birşey isteyen yumurcaklar olmadan tv karşısına uzanıp film seyretsin. Ne yemek yapıcam telaşı olmasın anneye işten gelince, demlensin bir çay, çift kaşarlısından yapılsın bir tost battaniye altında bağdaş kurup yenilsin.
Şimdi bizim ufaklıkta ister, kendi ayıklamaya kalkar, sonra da boğazına takılır diye bin akıl süzgeçinden geçirilmeden çekirdek yensin.
Ev darmadağın bırakılsın, sabahları işe gitmeye 20 dakika kala kalkılsın, kızlar salça olmadan rahat rahat oje sürülsün, gece aklımıza esince çorbacıya gidilsin, kızlar arkamızdan mızıldamadan sinema seansları yapılsın, gece üst örtmeye bin kere kalkmadan kesintisiz uyku uyunsun. İşten eve koştur koştur gelinmesin, sallana sallana vitrinlere baka baka yürünsün.
Kısa bir mola verilsin çocuklu ve telaşlı hayata, bir nefes alınsın diye bekledim de bekledim. Sayılı gün çabuk geldi, kızlar gitti.
Biz edi büdü başbaşa kaldık. Sevgilimle başbaşa kalmak çok keyifli ammaaa.....
Ama ben bir tuhaf oldum arkadaşlar. Folluğundan kovulmuş şaşkın tavuk gibi oturdum koltukta bakıyorum etrafa. Ev bomboş, tv de hiçbirşey yok, en tatlı telaşlarımmış meğer kızlara yemek beğendirme telaşlarım, çekirdek yemeyi de artık sevmez olmuşum,öncesinde kızları ikna etme seansı olmadan sinemaya gitmenin de keyfi yokmuş meğer, ben zaten otomatik olarak geceleri uyanıyormuşum kimbilir kaç kere.
Kızlar olmadan nefes alınmıyormuş. Öyle mola vermek falan hikaye imiş, herşey tam gaz devam etmeliymiş aslında. Ben alışmışım bu telaşlı hayata. Ben alışmışım geceleri kızlar uyuduktan sonra anneme emanet edip böcükleri 2 saat kaçamak gezmelere, ben alışmışım sinemada elimde sessiz moda alınmış telefon film seyretmeye, ben alışmışım herkesler uyuduktan sonra bitki çayı keyfime, ben alışmışım sabahın köründe kalkıp hazırladığım kahvaltıya ailecek oturmaya, ben alışmışım elim kolum dolu koştur koştur eve gelmeye.
Sayılı gün çabuk bitsin , kızlarım gelsin ...
yazının ikinci kısmı ile ilgilenmiyorum :) bu sebeple zaten düşünmediğmi çocuk yapma olayını biraz daha atmaya karar vermek istiyorum :) ama çocuğumla aramda da çok yaş farkı olmasın istiyorum (kendimi beyazın psikopat tiplemesi gibi hissettim )
YanıtlaSilzağanos@ bu durumu bir özlü söz ile açıklamak gerekir ise " ne yardan geçiyorsun , ne serden" :)
YanıtlaSilAslında böyle molalar vermek iyi gelir insana...
YanıtlaSilhmm sevdim bu sözü :)
YanıtlaSilsayılı gün çabuk bitermi? benim Miram da okul tatiline girer mi? bizi bırakıp anneannede teyzede kalır mı? ay dayanamam gibi.. bitmesin sayılı gün:))
YanıtlaSilannelili@ dinlenmiyor değilim açıkçası ama yine de özlüyor insan. Sevgiyle :)
YanıtlaSilzağanos@ atalarımızın sözü sevilmez m ihiç. Her duruma uygunu var. Seç seç kullan :)) Sevgiyle...
YanıtlaSilsekoya@ o sayılı günler öyle bir hızlı geçiyor ki insan farketmiyor..Ama her ayrı zaman ayrı bir güzellik ve heyecan :) Sevgiyle ....
YanıtlaSilmola vermek güzel ama anneliğe mola böyle düşündürüyor işte. Allah eksikliklerini göstermesin bize. sadece kısa molalar olsun :) sevgiler,
YanıtlaSilEce@ Aminnn. Çok haklısın anneliğin molası olmuyor :) Sevgiyle...
YanıtlaSil