Seni herkes Hrant Dink diye tanırken biz Fırat Abi diye bildik seni. İlk işimizin, ilk patronuydun. Kendi kazandığımızı harcamanın keyfine senin ve ortaklarının yanında vardık biz Fırat Abi.. Ne Ermeni meselesi, ne Kürt sorunu ne Aleviler'den haberimiz vardı. Biz seviyorduk Fırat Abimizi, Arat'ı, Aret'i, Maral'ı, Osman Abiyi.. Biz minicik yeni yetmeler sizin güvenli yanınızda ilk paralarımızı kazandık. Biz seni Fırat Abi diye bildik.. Biz seni hiç başka görmedik.
Senin oğlunla aynı koliyi taşıdık biz. Birlikte azar işittik, birlikte yemek yedik, birlikte eğlendik. Biz birbirimizi hiç ayırmadık ki....Biz aşk acısı çektik birlikte, kederimizi paylaştık, Yeşil Cafe'de kadeh tokuşturduk dünyanın şerefine.
Biz paylaştık da çoğaldık. Birsürü hatıralar kattık yaşantımıza, birsürü arkadaşlıklar.Yıllar sonra bile burnumun direğini sızlatan hatıralarla aklıma gelir sen , o küçücük kırtasiye ve orada ki herkes. Sen bizimle ekmeğini paylaştın da, biz seninle bu koskoca dünyayı mı paylaşamadık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder