VARSAN KİME NE, YOKSAN KİME NE...

Bir varlık, bir benlik savaşı var dünya üzerinde. Herkes hep var olma peşinde, hepimizin egosu havada çarpışıyor, hepimizin ağzından çıkan ilk söz BEN.

"BEN, BENCE, BANA GÖRE" diye başladığımız, ....... ...........olmalı çünkü BEN BÖYLE İSTİYORUM diye bitirdiğimiz cümlelerimiz günlük konuşmamızın kimbilir yüzde kaçını kaplıyor.

Hiçbirimiz eksik, noksan, hatalı değil. Hiçbirimiz yenilgiyi, yanlış yapabileceğimizi kabul etmiyoruz. Hepimiz herşeyin en iyisini biliyor en iyisini söylüyoruz. Herşeye sahip olmalı, herşeyimiz tastamam olmalı, istediğimiz an istediğimiz şeye kavuşmalıyız. Nefsimiz susmak bilmiyor, kapılmışız gözü doymak bilmeyenin peşine ardı sıra koşuyoruz mola vermeden. İğneyi de çuvaldızı da başkasına batırıyor olmamız sanki marifet.

Sanki biz olmassak dünya dönmeyi bırakacak, sanki bizsiz yaprak kımıldamayacak, çiçek açmayacak.

Bu denli önemsiyoruz ki kendimizi hepimizin başı dik burnu havada, kusursuz yontulmuş heykeller gibi mağruruz. Oysa sadece baktığı yeri gören gözlerimiz, burnunun ucundaki kokuyu bile duymaktan aciz burnumuz, hırslara uzanan ellerimiz ve susmak bilmeyen, durmadan kendi için birşeyler isteyen iç sesimizden ibaretiz de farkında değiliz.

Oysa ki, ben yokum dediğinde başlamaz mı varlık. İstemekten gerçekten vazgeçtiğin anda seni bulmaz mı istediğin, ben hiçbirşey bilmiyorum diyen değil midir en çok bilen ve yana yana sönmek yoluna başını adayan değil midir gerçek aşık....

Yüz'de ısrar etme, doksan da olur. İnsan dediğinde, noksan da olur. Sakın büyüklenme, elde neler var. Bir ben varım deme, yoksan da olur.



Hz.Mevlana