Bilmem size hiç olur mu? Ben dün evimden işime giderken bir anda yabancılaştım herşeye.. Yıllardır çalıştığım iş yerimden çıkmış, yıllardır yürüdüğüm yoldan yürüyerek, yıllardır oturduğum evimin sokağına gelmiştim ki benim burda ne işim var diye bir ses geldi içimden..
Sokaklar, taşlar, mahallenin bakkalı, her sabah günaydın dediğim cam güzeli komşum hepsi birden yabancılaşıverdi..
Ne zaman bitirdim o okulları, ne zaman iş buldum, ne zaman evlendim, ne zaman 2 çocuğum oldu, yıllar nasıl bu kadar hızlı geçti diye düşüne düşüne kapının önüne geldiğimde, dünyalar güzeli 2 meleğim beni camda bekliyordu. Pamuk anneciğim ise içeride..
İçeri girdim, güvenin ve sevginin kokusunu içime çektim. Kızlarıma sarıldım, annemin dizine uzandım..
Meleklerim de benim dizimin dibinde öylece bana bakıyorlar, olanlara anlam vermeye çalışıyorlar.
"Çok yoruldum" dedim. Biraz uzanayım.
"Gelin sizde yanıma"...
Ben annemin dizinde, onlar benim dizimde... Ben anneme muhtaç hala küçük bir çocuk, onlar bana muhtaç minicik bebekler...
Yıllar nasıl geçti, ben nasıl bu kadar büyüdüm, seneler frizbi hızıyla kayıp giderken yanımdan ben nerede ne ile meşguldüm ?
Seneler mi çok hızlı ilerliyor bizim ruhumuz mu yavaş büyüyor?
seneler normal hızında ilerliyor da bizim ruhumuz o yıllara ayak uyduramıyor bence... şarkıda dediği gibi "aynalar durun biraz. gönlüm çok genç, bedenim yaşlı!"...
YanıtlaSilece@ ne de güzel demiş o şarkı. Hedefi tam 12'den vurmuş!
YanıtlaSil