Yalannnnnn. Çalışan ve iki çocuk annesi bir kadın olarak söylüyorum ki yalannn.
Daha doğrusu olaya hangi açıdan baktığına bağlı.
Kariyer yaparken çocuk yapabilir misin ? Evet yaparsın .. Ama yapmak ve bakmak arasında farklar var ..
Çocuk bakarken kariyer yapabilir misin? Yaşadığın ülke Türkiye ise açıkçası o biraz zor..
Çalışan anneler ile ilgili her makalede aynı cümle; "Çalışan annelerin çocukları kendine daha güvenli oluyor."
Doğru mu? Bilemem pedagog değilim, işin ilmini yapmadım. Bildiğim bir şey var annem çalışmıyordu ama demir gibi bir özgüvenim var ve ayaklarımın üzerine çok çok sağlam basarım. Çok uzun yıllardır çalışıyorum....Annem rol modelimdir. O ilkokul mezunu ben üniversite. O çalışmıyordu ben çalışıyorum..Ama kişiliğimin temeli annemdir. Çocukluk hatıralarımda annemin yeri çok büyük. Vıcık vıcık bir ilişkimiz olmadı hiç ama çok da yakındık.
Modern dünyanın dayatmalarına fena kaptırdık kendimizi.
Çocukla birlikte kariyer, kariyerle birlikte çocuk.
1 saat vakit geçir, kaliteli vakit geçir..
Çalışmayan anneler kendilerine vakit ayıramadıkları ve kendilerini yetersiz gördükleri için çocuklarına verimli olamıyor..
En iyi anne çalışan anne..sloganları uçuşuyor etrafta..
İçgüdülerime dayanarak söylüyorum ki, mecbur olmasaydım çalışmazdım.. Çocuklarımla birlikte olur , ilk adımlarını , ilk gülücüklerini kazırdım hafızama..Yemeklerini yapardım kendi ellerimle, parklara götürür sosyalleşmelerini izlerdim. Bakıcıdan ya da annemden dinlemez yaramazlıklarını bizzat kendim şahit olurdum.
Derslerini ben çalıştırırdım, okul pikniklerinde ben de yanlarında olurdum.
"Anne noolur işe gitme, para kazanmana gerek yok, söz dondurma istemicem " cümlesi içimi yakmazdı.
Her çocuğun annesinin koşulsız sevgisine, ilgisine ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. En az 4 yaşına kadar..
Geri kalan psikolojik irdelemeler, kaliteli zaman geyikleri falan boş palavra benim için.
Vazgeçebilseydim, mecbur olmasaydım çocuklarım için işimden bin kere vazgeçerdim..
Aksini düşüneni ise benim mantığım bir türlü kabul etmiyor?
Mantığı kabul eder varsa bana açıklasın lütfen..
Aynı fikirdeyim,onların her yaşta bize ihtiyaçları var.Ama ilk 4-5 yaş çok önemli.Aynı senin gibi mecbur olmasam 5 dk düşünmezdim oğlumla şuan evde olabilmek onun okul hazırlıklarını yapmak için.Hiç bir özel anında yanında olamamak öyle üzücü ki..Hele de zaman bu kadar kısa ve yaşananların hiçbirinin tekrarının olmayacağını bile bile..
YanıtlaSilbenim çocuğum yok. ancak mecbur olmasam yemin ederim ben de çalışmam:)
YanıtlaSilnehircce@ kesinlikle giden zamanın geri dönüşü yok. Bütün gün birlikte olmak yerine kesintisiz ve kaliteli 2 saat birlikte olmak bana pek inandırıcı gelmiyor açıkçası.
YanıtlaSilmgntwmn@ dilerim rüyaların gerçek olur. Ama mecbur olmadığı halde sırf kariyer ve sosyal hayat adına çocuğunu bakıcılarla büyüten ve ancak onlar uyurken eve giren anneler var. Hem de çok..