AH GENÇLİK VAH GENÇLİK

Çocuk yetiştirmekle ilgili ahkam kesenlerden hiç hoşlanmadım, her yiğidin yoğurt yiyişi kendine derler ya öyle düşündüm hep. Kimsenin çocuğunu da hiçbir davranışı yüzünden kınamadım şimdiye kadar.

Ama meleklerimizden büyüğü artık 9 yaşına gelipde ağır oturaklı davranmaya, hayatı sorgulamaya, çevresiyle daha içli dışlı olmaya başlayınca benim de bakış açım biraz değişti.

"Ne oldu bu gençliğe, hepsi niye böle saygısız , örf adetten haberleri yok, biz böyle değildik" diye cümleleri ardı ardına sıralarken hepsine haksızlık yaptığımızı düşünmeye başladım.

Herkes takkesini alsın koysun önüne bakalım. Bizler bu çocuklara nasıl bir aile içi eğitim veriyoruz.

Matematikteki başarısı kadar dinini ( dini her ne ise) ne kadar bildiğini önemsiyor muyuz? Yaşına uygun eğitim veriyor muyuz?

Tenis oynasın, piyano çalsın diye kurs kurs koştururken yaşlılara nasıl davranması gerektiğini anlatıp bir hafta sonunu da Darüllacezeye ayırıyor muyuz?

Bitmek tükenmek bilmeyen isteklerini karşılamak yerine evde gereksiz kullanmadığı eşyaları onunla birlikte toplayıp rotamızı çocuk yetiştirme yurduna çevirip kendinden daha kötü durumda olanları görmesini sağlıyor muyuz? Paylaşmayı , paylaştıkça çoğalmayı öğretiyor muyuz?

Sokakta her istediğini eline tutuşturmak yerine, sokakta birşey yenmeyeceğini , maddi imkansızlıklar yüzünden bunları alamayanların canının çekeceğini öğütlüyor muyuz?

Mp3 playerlarına Pop Müziklerinin yanı sıra Türk Halk Müziği, Türk Sanat Müziği parçaları serpiştirip kulak aşinalığı sağlıyor muyuz?

Örnekler çoğaltılır.. Ama bence hem bunları yapmıyor hem de gençliğin geleceğinden endişe ediyorsak onlara haksızlık ediyoruz demektir..İnsan vermediği bir ahlakı ve kültürü çocuğundan nasıl bekleyebilir ki?

Sevgiyle...