İNZİVA

Kalabalıklar içinde bulundukça yalnızlığımı daha bir sever oldum bu aralar. Söyleyecek sözüm yok, etrafı görecek gözüm de.


Bir inziva isteği, bir içe dönüş yolculuğu diler benden ruhum.. Al kendini gel bana diye , beni benden çağıran bir ses var içimde.

Dalıp dalıp uzaklara, deniz kenarında bir ev düşlüyorum. Denizin sessiz sakin bir kenarında. Dalgaların azametinden uzak, duru bir göl-deniz evi istediğim.

Beni bana anlatan satırların içinde kaybolmak gerek , saatlerin hesabını yapmadan okumak okumak ve okumak tek dileğim. Kızlarım kumdan kaleler yaparken , bir deniz kabuğunun peşinde uzun uzun yürüyüşler yaparken hayal ediyorum kendimi.

Akşam üstü bir bardak demli çay ve bir hamak. Bütün gün okumak, okumak ve yeniden okumak. Filmlerden sahneler kazımak istiyorum hafızama..Yaşlandığımda söyleyecek sözüm, anlatacak özüm olsun diye yaşamak istiyorum tüm inziva hallerimi.

Belki bir iki dost eşlik eder bu yolculukta bana, belki sadece sokak kedileri… Belki de ; kendi gölgem sadece...