KABUL ETMEDİĞİNİ RED ETME

Geniş bakmak lazım hayata bakarken. Biraz ufkunu, zihnini zorlamak.. Kendin gibi olmayanları anlamaya çalışmak gerek.

Hatta anlamaya çalışmaktan da vazgeçtim, anlamamaya şartlandırmasak kendimizi yeter.

Bizlerden farklı yaşayanlar, bizlerden farklı düşünenler, farklı bakanlar olmalı ki etrafımızda sadece kendimizi doğru bilmeyelim. Başkalarının da bildiği gördüğü rehber olsun bazen hayatımıza.

Herzaman birilerinden öğrenecek bişeyim oldu benim. Minicik bir çocuktan bile birsürü şey öğrendim yeri geldi. Hiç gocunmadım, öğrendiğim ve o an için en gereksiz gelen bilgi bile gün geldi bir yerde işime yaradı. Belki bazıları hala yaramadı. Ama sırtımda - küfemde duruyor hepsi. Elbet bir zaman işime yarayacak yada hiç yaramayacak. Ne farkeder?

Belki birine bana birşey öğrettiği hazzını yaşattım , o bile birşeydir. Siz işe yaramış olmanın verdiği hazzı bilenlerden misiniz? Yook değilseniz , o hazzı hiç tatmadıysanız ya birilerine faydanız hiç dokunmadı ya da adam yerine konulmadığınız hiç olmadı..

Hayatın bir noktasında bile olsa adam yerine konmamış ya da itelenmiş kakalanmış biriyseniz eğer anlarsınız ne demek istediğimi. Birşey başarmış olmanın verdiği hazzı, birilerine faydam dokundu gururunu bunu yaşamış insanlar en iyi hisseder. Yapamamış olmanın verdiği kederi bildiğinden..

Akıl bu...Kabul edemediğini red etmeye programlı neredeyse..Biz o programı bozsak. Kabul etmesek bile red etmesek.Biraz esnetsek fikrimizi..Belki zikrimize de yansır. Birileri mutlu olur..Başka birileri cesaretlenir. Bazıları kendini bulur.

Akıl bu...Kendinden değilse benimsemez. Kendimizden olmayanı benimsemesek bile , ötelemesek-itelemesek..

Akıl bu..Duygularla ruhla işi olmaz. Aklımızı duygularımızla arkadaş etsek, ruhumuzla konuştursak.

Bir çıkar yol bulsak?