Yaşamak cesaret işi aslında. Ne kadar cesursan o kadar yaşıyorsun.
Yaşadıkların ancak göze alabildiklerin kadar.
Ve göze alamadıkların kadar da mutsuzsun. Aklın göze alamadıklarında çünkü çoğu zaman.
Keşkeler kadar acabalar da yorar insanı.
Ve uçmaya çalışıyorsan , yere çakılmak ihtimal dahilinde. Göze alacaksın! Göze alamıyorsan çakılmayı uçmayacaksın. Alçak sürünmeye devam.. Emin adımlarla.
Bir de kararlı ve yavaş adımlarla ilerlemek diye birşey var. Kararlı insan niye yavaş davranır ki? Kararını veren harekete geçer. Yavaşlık kararsızlıktan ileri gelir.
Beşiktaşta yürürken bir dershane çarptı gözüme. İrkildim. Pisagor Dershanesi. Resmen insanın gözünü korkutuyor ismi. Çağrışım çok önemli bu hayatta bir kez daha anladım. Çağrışım, çağırmak gibi. Ne çağrışıyorsa onu çağırıyorsun kendine doğru.
Uçmak istiyorsan yere çakılmayı göze alacaksın ama ya çakılmaktan bıktıysan? Artık uçamayacağını biliyor ama yine de uçmak istiyorsan?
YanıtlaSilMrs.Curiosity@ Uçmak istiyorsan çakılmaktan bıkmış olsan da göze alacaksın! Kaçıncı denemede semalarda süzülüyor olabileceğini asla bilemessin.. Minik bebekleri düşün. Yürümeyi nasıl öğrendiğimizi düşün. Kaç kere düştük kimbilir. Her defasında canımız yandı, ağladık. Ama şimdi hiçbirini hatırlamıyoruz.
YanıtlaSilGelelim diğer seçeneğe..Artık uçamayacağını biliyorsan.. Bunu asla bilemessin..Sadece umut etmeyi kesersin ki o zaman uçamassın zaten..Eğer uçmak isteği varsa içinde tüm gökyüzü senin, bütün bulutlar sana yoldaş. E arada yıldırımlar, fırtınalar, gökgürültüleri olacak. Bu da yaşamak işte :)
keşke filan boşveeeer ve kararlı olmak da ne sıkıcı bişi olmalı.
YanıtlaSil:)
pisagor evet kaçmak lazım ordan.
:)
yan yan bakmadan kaçtım:)
Sil