YASTIĞA BEŞ KALA

Soğuktan içi ürpererek pijamalarını giydi. Kolunu pijamasına doğru kaldırırken ortaya çıkan hafif serinlik bile derisini diken diken yapmaya yetiyordu. Odaya hafif bir tütsü kokusu yayılmıştı.

Bütün vücudu dayak yemiş gibi ağrıyordu. Öyle yorgundu ki yatağa yatar yatmaz uyuyacağından neredeyse emindi.

Yatağı sıcak ve davetkar, yastığı "hadi yasla başını bana usulca der" gibi duruyordu. Daha fazla dolanmadan hemen yatmaya karar verdi. Başucunda her akşam duran su sişesini kontrol etti. Doluydu. Telefonun alarmını sabah 7'ye kurdu, telefonu sessize aldı. Yavaşça yatağına süzüldü, başını kuş tüyü yastığına gömdü, yornanı üzerine çekti ve iki bacağının arasına sıkıştırdı.Yattığı yerde hafifçe sallandı. Uyumaya geçmeden önce hep yerleşirdi böyle. İçinden dualarını okudu, gözlerini kapattı. Her zaman yaptığı gibi hayal kurmaya çalıştı. Beceremedi. Bir daha denedi. Olmadı. Yıllardır hayal kurarak uykuya dalardı.


Her gece dünyayı baştan kurar, o kurduğu dünyada devr-i alem yapar, merak ettiği ülkelere geziler düzenler, kafasından hikayeler yazar, günü aklından geçirir, değiştirmek istediği yerlerini değiştirir, yaşamak isteyip de yaşayamadığı herşeyi yaşar, gitmek isteyip de gidemediği yer yere gider ve sonunda nasıl uykuya daldığını farketmezdi. Ama son zamanlarda farkediyordu ki kendi büyürken hayalleri küçülmüştü. Her geçen yılla birlikte hayal kurmak daha da güçleşiyor, günün muhasebesi daha da uzuyor ve uyku bir türlü gelmiyordu.

Sıkıca yumduğu gözlerini açtı. Kendini zorlamaktan yorulmuştu ve bu gece de hayaller ülkesine yolculuk mümkün gözükmüyordu. Kalktı, ışığı açtı, eline kitabını aldı.

Ve anladı ki gece uzun olacaktı.



Yastığa 5 kala uyuyanlar, dakikalarca dönüp duranlar, müzik dinleyenler, kitap okumadan gözünü kırpmayanlar. Herkesin uykuya geçiş süreci ve farklı.

Siz hangi kategoriye giriyorsunuz?