Karar vermek ne zordur bazen. Doğru olanı yapmaya çalışmak, vazgeçmek, red etmek, seçmek.
Her karar birşeyden vazgeçiştir aslında. Her seçim, seçmediğinin aklının bir köşesinde "Acaba?" diye yer etmesidir.
Ve vazgeçtiği şeyi şiddetle istemeye devam eder insan ruhu.
Ne seçtiğinden mutludur, ne vazgeçtiğinden üzgün.
İki ucu keskin bir bıçak yaşamak..
Hangi yana dönsen, diğer yanın kanayacak.
ama hayatın böle olması çok güzel ki.
YanıtlaSilsöle bakalım noldu ki.
nelerin arasında kaldın.
deeptone@ güzel evet haklısın..
YanıtlaSilHep birşeylerin arasında kalmıyor muyuz ki?
Öyle anlardan birinde yazılmış bir yazı :)
Ama arada kalmasak daha da güzel olmaz mı?
hımm dün filan bişi oldu diye düşündüm de ondan dedim. kalmayabiliriz sanırımsam.
YanıtlaSil:)
seçimler haaytı renkli kılar bazen vazgeçişler iyi gelir insana bazen kabul edişler eyvah dedirtir.bu da kader olsa gerek.
YanıtlaSilsitare@ haklısın kader olmalı en sonunda müdehale edemediğimiz ..
YanıtlaSildeeptone@ yok olmadı bişey :))
YanıtlaSilmimin var bende.
YanıtlaSil:)
deeptone@ yazacağım en kısa zamanda :))
YanıtlaSilAynen. Bu yüzden hiçbir zaman tam anlamıyla özgür olamıyoruz. Çünkü; seçtiğimiz bir yol ile diğer yolu seçtikten sonra yaşayacaklarımızı yaşama özgürlüğünden sıyrılıyoruz. Yani, demek istediğim. Örnekle anlatım:
YanıtlaSilMesela bir yol ayrımına geldik arabayla. Ve durduk, düşündük sol taraftan geçtik. Belki, sağ taraftan gitseydik uzun zamandır görmediğimiz bir dostla karşılaşacaktık. Ama bilemeyiz. Bu iki seçeneği seçme gibi bir şansımız olmadığı için, hiçbir zaman tam anlamıyla özgür olamıyoruz.
OMFG. Yine anlatamadım. Bu düşüncemi de hiç anlatmayı beceremiyorum.
OF. Biraz postu katlettim sanırım böylece. ehehe. Olsun.
Anladın sanırım ama beni. Umarım yanii.