YORGUNLUK

Elim kolum kanadım kalkmıyor uzun süredir. Yorgunluk ve monotonluk kıskacında çırpınıp duruyorum. Evlatlık görevleri, işimin sorumlulukları, anne olmanın verdiği koşturmaca, eş olmanın dayanılmaz ağırlığı derken yoruldum. Yoruldukça monotonlaştım, monotonlaştıkça daha da yoruldum. Beden yorgunluğuna bir de ruh yorgunluğu eklenince katmerli oldu, tadından yenmiyor. Ve farkettim ki belalı birşey bu , bütün ilişkilerini etkiliyor insanın.. Evde konuştuğumuz laf sayısı gece de 50 yi geçmiyor sanırım artık..
Bir hal çaresine koymalı, bir yolunu bulmalı kurtulmalı bu kanserli ruh ve beden halinden..

Şarkıdaki gibi ;

Bir lodos lazım şimdi bana, bir kürek bir kayık,
Zulada birkaç şişe yakut , yer gök kırmızı
Söverim gelmişine geçmişine ayıpsa ayıp
Düşer üstüme akşamdan kalma sabah yıldızı....