Bu konuyla ilgili kaçıncı yazım bu bilmiyorum. Bildiğim iki şey var ama. 1 - İçim soğuyana kadar yazacağım. 2- İçim hiç soğumayacak.
Bu çocuk cinayetlerini, tecavüzleri, istismarları devam ettikçe içim soğumayacak. Her okuduğum haberde yüreğimin ortasına bir ateş düşecek.
Hep o anı düşüneceğim. " Çok korktu mu? Çok canı yandı mı?" Düşündükçe kahrolacağım.
O masum bakışlı gözleri, minicik kendilerini korumaktan aciz elleri gelecek gözümün önüne.
Sonra öncesinde yaşamış olabileceği şeyler gelecek aklıma, yaşadığı kötü şeyler. " Nasıl katlandı o minicik ruhu tüm bunlara? diye düşünüp kendi kendimi yiyeceğim.
"Allahım evlatlarımı koru" diye geçecek aklımın bir köşesinden sonra ettiğim duadan utanacağım. "Allahım tüm çocukları koru" diye yüksek sesle defalarca yalvaracağım. "
Allahım sen onları koru çünkü onlar kendilerini koruyamıyor. Ve yazıklar olsun bize ki bizde koruyamıyoruz."
Senin bize emanet olarak verdiğin o küçücük canlara yeterince sahip çıkamıyoruz. Yeterince bile az oldu HİÇ sahip çıkamıyoruz.
Küçük çocuklar dövülüyor, işkence görüyor, tecavüze uğruyor, küçücük bedenleri parçalara ayrılıyor, yeni doğmuş minicik bebeklerin hayatları bir çöp konteynırında son buluyor.
Biz , insanoğlu ne zaman bu kadar gaddar, vahşi olduk. Vicdanımızı ne zaman bu kadar yitirdik? Ne zaman bu kadar delirdik?
Biz kendimizi ne zaman şeytana sattık?
yok canım şeytanı karıştırmanın anlamı yok bu işe...
YanıtlaSilbir fıkra var biliyorsundur belki adamın biri her haltı yer sonra derki şeytana uydum allahım affet... gel zaman git zaman böyle devam eder.. şeytan dayanamaz sonra der ki... yapıyorsun yapıyorsun benim üstüme atıyorsun yeter bee....
işte biz bu durumdayız yapıyoruz yapıyoruz şeytanın üstüne atıyoruz.. önlem çare savunma yok... böyle olmaz devlet önüne geleni ergenekondur ıvırdır zıvırdır boktur püsürdür içeri alacağına önce bunlarla uğraşsın... bunun mücadelesini verelim....
eşşeğimizi allaha emanet etmeden önce kazığa sağlam bağlayalım sonra allaha emanet edelim...
bu benim fikrim kimse katılmak zorunda değil...