Hayat yorgun artık.. Neşeli neşeli gülümsemek yerine , en hüzünlü yönlerini gösteriyor misafirlerine. Geçip giden bunca milyon yıl yaşlandırmış ki dünyayı, beli bükük bir ihtiyar gibi ağır aksak yaşanıyor günler.
Evrenin gözü yaşlı, kulağı kapıda. Bir kurtaran olsa da taşımasam bunca insanın yükünü dercesine isyan ediyor. Yağmurlar, fırtınalar, tusunamiler, depremler... İsyan üstüne isyan çıkartıyor da kimse farkında değil.
Tamah edecek azı da bulamaz olduk ama gözümüz hala çokda. Göz bu istiyor, dünya yaşlı, dünya yorgun dünya bezgin.. Vermeyenin iki yüzü kara misali , esirgemekte diretiyor yüzü kapkara dünya.
Bir tatlı huzur isteyenlerin huzuru bile iki kelime arasındaki saliselerde gizli. Yakaladın yakaladın yakalayamadın bir sonra zamana kalıyor . O zaman ne zaman gelir bilinmez...
Bir elin hiç birşeyi yok, iki elin sesi bile çıkmıyor artık..Üçüncü beşinci eller gerek ama ellerin yerinde yeller esiyor. İnsanlar sağ cebindekini sol cebinden saklıyor..
Komşuda pişen, kimseye düşmüyor artık. Çünkü komşudaki komşuya bile yetmiyor..
Dünya yorgun artık..Can çekişiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder