ÖLDÜĞÜMÜZLE KALMIŞTIK

"Ölmüş" dediler..

Nasıl? dedim.

"İflas etmiş dediler, karaciğeri.. Çalışmaktan vazgeçmiş. Onu yarı yolda bırakmış."

"10 gün önce sapasağlam ayaktaydı" dedim.

"Bir anda olmuş" dediler, "3 gün önce yorulmuş bedeni. Ruhu yorgun bir bedeni daha fazla yormak istememiş.
Uçmuş gitmiş"

Aynaya baktım..Saçıma...

Aynada yüzünü gördüm. Etrafta hiçbirşeyden habersiz, ağlayan insanları izleyen çocuklarını gördüm. Çocuklarının yanında ağlamamak için dudaklarını dişleyen karısını gördüm.

Saçlarımın ışıltısında onun artık özgür ruhunu gördüm.

Gidene mi yanmalı, kalana mı? Bu güne kadar hiç kararını veremedim bunun?

Gidene de vahh, kalana da ...

Ama Cemal Süreyya demiş ki;

" Yaşayanlar unutumuştu bizi, biz öldüğümüzle kalmıştık"