PERFORMANS PERFORMANS DEDİKLERİ

İlkokul 2. sınıfa giden kızımın proje ödevini yapmaya oturduk dün akşam her akşam olduğu gibi. Ben çocukluk yıllarımda bile bu kadar çok karton kesip yapıştırmamıştım. Dünkü konumuz MESLEKLER. Mesleklerin resimlerinin bulunduğu bir albüm hazırlamaktı görevimiz. Kitapta gazete ve dergilerden bulduğunuz resimler ile yapın diyor ama her normal evde 1 bilemedin 2 günlük gazete ve belki 1 dergi bulunur. Onlarda da bu resimler bulunur mu o ayrı bir uzmanlık alanı. Akşam 19.00da işten gelip de böyle bir ödevle karşılaşmak da ilginç bir deneyim . Ama serde geçen senenin tecrübesi var. Önceden ders kitapları karıştırılıp verilmesi muhtemel ödevler tahmin edilip konu ile ilgili resimler tarafımdan önceden tedarik ediliyor.

Yeni eğitim sistemi bir ilginç. Çocukla ailenin birlikte çalışmasını teşvik edecek birşeyler yaptırmayı hedeflemişler ama yine herzaman olduğu yüzlerine gözlerine bulaştırmışlar.

Performans ödevleri, proje ödevleri, aile ile birlikte öğrenelim ödevleri derken ev bir atölye. Bizler perişan, heryer uhu. Öğrenmeyelim aile ile , çocuk öğreniversin. Aile zaten biliyor. Ya da öğrenelim ama çocuk yapsın tüm bu ödevleri ben niye yapıyorum. Yapma dediğinizi duyar gibiyim ama na-mümkün. Çünkü öğretmenimiz her ödevi jilet gibi istiyor, anne elinden çıkmış gibi. Çocuk hatası barındırmayan proje ödevleri görmek istiyor. Durum böyle olunca da iş başa düşüyor kes-biç-yapıştır.

Birkaç kez kızıma yaptırıp gönderdim ama ara karneniz zayıf gelecek diye tehtit etti beni öğretmenimiz. Ba! ba! ba! karneyi bana verdiğini de itiraf etti sanki. Ama ben yine de azimliyim. Yarısını ben yapıyor isem yarısını da benim zillimaşa kızıma yaptırıyorum. Hem o öğreniyor, hem benim sıtkım daha az sıyrılmış oluyor.

Geçenlerde işten erken tüyüp bir alışveriş merkezinde gezintiye çıktım. Maksadım kendime ayıracak bir kaç saatlik bir zaman yaratmaktı. Bayram öncesi önce bindirilmiş sonra da indirilerek olağan fiyatına getirilmiş ve yüzde 70 indirim diye bize kakalanmaya çalışılan etiketlere bakar iken yanımda bir hatunun telefonla konuşmasına istemeen kulak misafiri oldum.

- Hımm , öğretmenin ne dedi bu işe?
- Gerekli malzemeleri aldın mı peki? Anlıyorum gelince konuşuruz ama ben yapmam kendin yapacaksın bu sefer..

Telefonu kapattı söylenmeye başladı.
-Performansına da...Projesine de...

Duyunca atladım bende hemen lapin gibi.

-Offff ,offf. Sormayın herkes aynı dertten muzdarip hanımefendi. Koskoca bir cumartesimi verdim ben o proje ödevlerinden bir tanesine.

Kadıncağız dert yanacak birini ararmış ki hemen içindeki sıkıntıyı kusuverdi beni şok eden sözleri ile:

- Performansına koyayım!! Proje ödevine de! Yapmayacağım kardeşim! Ben çalışan bir kadınım bütün gecemi kartonlar ile koklaşarak geçirmek istemiyorum. Yok planlarım arasında bu gece uhu ile teşvik-i mesai. Çocukların yapabileceği ödevler versinler ben alıcam sanki okuldan o diplomayı.

Ben tek kelime etmeden kadını dinliyorum ; " Şükür yarabbim benden beterleri varmış , kadın kayışı koparmış" diye düşünüyorum.

Eğitim sistemimizin çarpıklığı bir çalışan anneyi daha çarkında eritmiş diye hayıflanır iken kadın birden normale döndü;

- "Çok pardon size birşey danışacağım" diye tekrar başladı söze sanki benimle yeni konuşmaya başlıyormuş gibi.
- Şu üzerimdeki elbisenin üzerine bir hırka arıyorum. Sizce ne renk uygun olur?

Elbiseye uyabilecek bir iki alternatifi gösterdikten sonra yavaşça uzaklaştım kadının yanından, alışveriş merkezindeki kırtasiyeye uğrayıp akşamki ÖDEVİM! için karton ve yapıştırıcı almak üzere.