ÖĞRETMENLER GÜNÜ VE GÜLNİHAL'İN MOR MENEKŞELERİ

Çok uzun yıllar önce öğretmenler gününün velilerin gövde gösterisine dönüşmediği zamanlarda kutlanan sevgi dolu öğretmenler günleri varmış.

O zamanlarda veliler öğretmene hangi takı setini alsak diye kara kara düşünmezlermiş Öğretmenler ise Ayşe niye bana hediye getirmedi diye dertlenmezmiş hiç. Bahçeden kopartılmış bir çiçek, minicik eller ile yazılmış şiirler öğretmenlere yeterli olur , Ahmet'in velisi Ali'nin velisinin öğretmene ne hediye getirdiği ile pek ilgilenmezmiş. Sınıfta para toplanıp da hediye alındığı zaman parası olmayıp da para veremeyenlerin de adı yazılırmış hediyenin üstüne.

Minik Gülnihal'in ailesinin maddi durumu pek iyi değilmiş o yıllarda. Annesi çiçek yetiştirmeye özellikle de menekşelere çok meraklıymış. Her öğretmenler gününde kızı okula eli boş gitmesin diye gözü gibi baktığı mor menekşelerden bir tanesini allar pullar öğretmene gönderirmiş hediye olarak. Gülnihal'in öğretmeni de oyalı yazmalara çok meraklı imiş. Öğretmenin bu merakını iyi bilen Gülnihal'in annesi mor menekşelerin yanına bir de oyalı yazma koyuverirmiş her seferinde.

Minik Gülnihal, oyalı yazmayı çok değerli bir hediye olarak görürken mor menekşeleri niye götürdüğüne bir anlam veremezmiş. Nasılsa öğretmeni çiçeğe bakamayacak ve bir iki hafta içinde çiçek ölecek diye düşünürmüş.

Gülnihal'in öğretmeni her öğrencisine aynı sevgi ve sıcaklığı gösterip hediyeleri bir bir içtenlikle kabul edermiş kutlanan her öğretmenler gününde.İlerleyen günlerde ise herkesin getirdiği hediyeleri kullanarak hediyeleri getiren öğrencilerini sevindirmeye çalışırmış. Gülnihal getirdiği yazmayı öğretmeninin boynunda her gördüğünde içi içine sığmaz çok sevinir, bir taraftan da mor menekşelerin akibetini düşünürmüş.

Minik Gülnihal 5 sene boyunca her öğretmenler gününde 1 oyalı yazma ve 1 mor menekşe götürmüş öğretmenine. Yıllar yılları kovalamış, Gülnihal ile İlhan Öğretmen bir alışveriş merkezinde karşılaşmışlar. Adresler, telefonlar alınmış; öğretmene ziyaret sözleri verilmiş.

Birgün verilen sözü tutma zamanının geldiğine karar vermiş Gülnihal. Elinde bir demet çiçek ile çalıvermiş öğretmeninin kapısını.

Yıllar öncesinin sevgisi ve sıcaklığı ile karşılamış İlhan Öğretmen eski öğrencisini.
Salona buyur etmiş. Salonun önündeki kocaman balkonda duran yüzlerce çiçek çekmiş Gülnihal'in dikkatini. Öğretmeninin mutfağa gitmesini fırsat bilerek çiçek bahçesini andıran balkona çıkmış Gülnihal.

Çeşit çeşit çiçeğe ev sahipliği yapan her saksının altında bir isim, bir tarih ve bir numara yazılı imiş.

Gülnihal Dermanlı / 1-C / 49 / 1989 - Gülnihal Dermanlı / 2-C / 49 / 1990 diye sıralı beş tane mor menekşeye ilişmiş gözü. Öğretmenim bu çiçekleri atar dediği çocukluk günleri gelmiş aklına, bir de şimdi kutlanan öğretmenler günleri...

Eski öğretmenlerimize sevgi ile...