Hürriyet

14 Aralık 2009 Pazartesi

Hey Sen! Hey içimde ki ben!

Dur ve sesimi dinle. Ey var olduğunu sandığım aklım. Ruhumu ve gönlümü özgür bırak.
Ey içinde ne denizler dalgalandıran gönlüm. Aklımın peşinden gitme.
Bu yol akıl yolu değil. Bu yol ,aklını gönlüne feda etme yolu. Beyninle değil, kalbinle düşün, kulağında değil ruhunla işit.

Milyonların arasında hiç et kendini. Bırak ruhun aslına koşsun, bırak gönlün sahibini bulsun. Uzaklaş kendinden fersah fersah, sonsuzluğu hisset, bütünde bir parça olmanın keyfini çıkar. Kucaklaş asliyetinle, tüm kibirini at yere, ayaklarınla çiğne. Ruhunu aşk ile yıka , gönlünü semaya aç.

Aklını ruhunun ateşinde erit, ben varım deme artık. Ben yokum de...

4 yorum:

  1. Hayır arkadaşım hayır :) sadece aklımızın sandığımız kadar hayatımıza hakim olmadğını hissettim...

    YanıtlaSil
  2. Ölmeden ölmek ve yaşarken ruhun gözleri ile görmeyi başarabilmek önemli olan aynen senin de söylediğin gibi.. güzel yazı..

    YanıtlaSil
  3. Hoşgeldiniz Aydedeye havlayan. Yorumunuz için teşekkür ederim.

    YanıtlaSil