Ben seninle vakitsiz buluşmaları sevdim,
Dizimde bıraktığın sıcaklığı,
Saçlarımı okşadığında yüzünde beliren o hınzır gülümsemeni
Avcunun içinde elimi hiç bırakmayacakmış gibi sıkı sıkı tutuşunu
Sabah 9.20 vapurunu
Kadıköy Meydanı'ndaki çiçekçileri,
Gitar çalan gençleri,
Moda'nın denize bakan tenha merdivenlerini sevdim sende
Denizi sevdim, martıları sevdim, kırlangıçları sevdim
Gelipte dönmemeleri sevdim
Sokaklarda aşktan kendimden geçmeyi,
Güven veren kolların beni sarışını sevdim.
Ben sende tüm İstanbul'u, gençliğimi, umutlarımı sevdim.
Sana baktım kendimi sevdim
Kendime baktım seni sevdim
Denize baktım yine seni sevdim
Başka adamları da sevdim senden sonra,
Onlar için de ağladığım oldu, güldüğüm oldu
Ama hiç sana güldüğüm gibi gülemedim
En çok ellerimizin değil ruhlarımızın birbirlerine tutunmasını sevdim
Seninle ilgili herşeyi sevdim de
Bir tek seni benden ayıran o 17.30 vapurunu
Sevemedim...
ah çok güzel.
YanıtlaSileskiden mi ayırıyordu.
bi anı bu sanırım.
ama nefis şiir.
deeptone@ eskidendi çok eskidenn :))
YanıtlaSilanladım arada eskileri yazıyorsun zaten.
YanıtlaSil:)